Nieuw jaar, nieuw ziekenhuis
2020 start al meteen bijzonder, Het ziekenhuis is verhuisd. Alle gynaecologen, klinisch verloskundigen, Origine kraamverzorgsters, bedden, baarkrukken en partner-ligstoelen, ze zijn verhuisd. Ik had dienst op DE grote verhuisdag en hoopte stiekem dat niemand tijdens deze gecontroleerde chaos zou gaan bevallen. Dat mijn draaiboek, wat ik als voorbereiding had gekregen, dicht zou kunnen blijven. Daarin stond tot wanneer ik met een bevallende vrouw in Amphia Langendijk kon aankomen en hoe de verplaatsing naar Amphia Molengracht van patiënten in grote ingerichte vrachtwagens in zijn werk zou gaan. Ik heb ze zien rijden de grote vrachtwagens vol patiënten van Amphia Langendijk op weg naar Amphia Molengracht. Gelukkig zijn de baby’s van onze zwangere dames verstandig en bleven deze dag lekker zitten.
Zodra de laatste verhuiswagen was geleegd stond de telefoon plots wel roodgloeiend. Mijn lieve collega die dienst had zette 4 prachtige baby’s op de wereld dat weekend en bij de vijfde kwam ik zelf in actie.
Maartje en Ben belden op, de weeën waren begonnen en al een uurtje regelmatig om de 4 minuten. Ben klonk nog heel rustig, dit was hun tweede kindje en bij de eerste had het allemaal wel even geduurd. Even later kwam ik thuis aan bij Maartje die het super goed deed en klaar was om mee naar het ziekenhuis te gaan. “Ze hebben in het nieuwe ziekenhuis toch wel een bad?” vroeg ze nog aan mij. Jazeker zei ik, ik heb een bevalkamer met bad voor je laten klaarzetten.
In de auto belde ik naar de receptie Molengracht en vroeg of ze twee gele paaltjes konden laten zakken op het parkeerpleintje recht voor de ingang. Zo werden we vlot ontvangen, parkeerde voor de deur en gingen met een rolstoel, Maxi-Cosi, een tas en een koffer op weg naar de verloskamers. De lange gang naar Route 28 liep lekker door, behalve voor Ben die even op de helft besloot om de koffer met de tas erop toch maar op de wieltjes te gaan trekken wat een stuk makkelijker ging.
Zo kwam ik aan op de Verloskamers met mijn eerste bevalling in het nieuwe ziekenhuis. Kamer 1 met bad stond gereed. Maartje wilde graag even lekker rondlopen in de kamer en ik zette het bad aan. Ik drukte op een knopje aan de zijkant en water van exact 38 graden spoot met grote snelheid in het bad en ook een prachtig lichtspel van rood, groen en blauw begon te stralen. Wat een bad!
De volgende wee braken al de vliezen en Maartje voelde meteen drukgevoel. Het kleurenbad stond zich nog te vullen maar daar wilde haar baby niet meer op wachten. Naast het bed kon Maartje super goed persen en binnen 5 minuten werd er een hele mooie baby met prachtig donker haar geboren. Eenmaal terug op bed met de baby lekker op haar buik zei Maartje “Dit is Saar” en we waren allemaal blij dat het zo snel en goed gegaan was. Toen dacht ik ineens aan het bad, was dat niet aan het overstromen?! In de badkamer stond het bad gevuld en verwarmd te wachten, “het gaat ook nog eens vanzelf uit als je hem aanzet” zei de kraamzorg. Maartje was ook onder de indruk van het kleurenbad en besloot lachend dat ze er bij een derde kindje zeker nog een goede poging aan zou wagen om erin te bevallen.