Blog Brechtje: Better safe than sorry!
Brechtje is een vertrouwd en toch ook nieuw gezicht in ons team. Ze deed eerder haar afstudeerstage bij ons en is nu als volleerd verloskundige terug in onze praktijk! Vandaag verteld ze over een snelle bevalling van een BAM:
Een doordeweekse middag. Ik heb dienst en zit op de praktijk mijn administratie bij te werken. Ik heb al een drukke nacht en ochtend achter de rug: er zijn al 2 baby’s geboren vandaag! Eentje heb ik zelf op de wereld mogen helpen bij een fijne thuisbevalling terwijl de andere bevalling is overgenomen door het ziekenhuis. Gelukkig zie ik dat ook de tweede mama daarna vlot en mooi is bevallen. Ik lees het bevalverslag met een glimlach door en bel daarna deze kersverse ouders nog even om ze te feliciteren.
Dan komt de assistente naar me toe: Zij heeft een telefoontje over een zwangere met weeën. In dit geval gaat het om een BAM, een Bewust Alleenstaande Moeder. Dus waar we normaal een iets nerveuze partner aan de lijn hebben, krijg ik nu de nerveuze moeder van de zwangere doorverbonden. Zij geeft aan dat haar dochter, Tanja*, sinds een half uurtje ineens pittige krampen heeft. Nu lijkt het wel weer wat rustiger en onregelmatig te zijn. Ik klets ook even met de Tanja zelf: zij geeft hetzelfde aan, maar ik hoor tijdens ons gesprekje niet dat ze een wee heeft. Het is Tanja’s eerste kindje, dus we besluiten nog even af te wachten tot het echt doorzet. De weeën moeten echt nog iets langer en wat regelmatiger komen met flinke kracht. Pas dan weten we zeker dat de bevalling is begonnen. Natuurlijk leg ik duidelijk uit wat het plan is, en spreek af later in de middag terug te bellen om te kijken hoe het gaat. Ondertussen ga ik verder met mijn andere werkzaamheden.
Een uurtje later belt de moeder van Tanja weer terug: het is in de tussentijd toch echt wel pittig geworden voor Tanja, ze lijkt geen rust meer te hebben tussen de weeën. Ik weet dat Tanja graag in het ziekenhuis wil bevallen en dat ze een eindje weg woont. Dat feit, samen met de overduidelijk spanning bij de moeder zorgt ervoor dat ik besluit om toch direct langs te gaan om te kijken hoe het ervoor staat. Ze heeft nog maar een korte tijd weeën, maar misschien is ze al zover dat we alvast naar het ziekenhuis kunnen gaan.
Ik pak mijn verlostas en bedenk dan dat ik niet al mijn spullen heb. In de verlostas zit standaard een ‘partus-set’, dit is een setje materialen die we gebruiken bij een thuisbevalling en hier zit alles in om de navelstreng van de baby af te klemmen door te knippen na de geboorte. Mijn setje heb ik vanmorgen al gebruikt. Deze spullen worden daarna goed schoongemaakt en gesteriliseerd in een machine, en laat mijn setje nu precies middenin dat proces zitten. Na wat twijfel besluit ik dat ik hem gezien de situatie vast niet nodig heb. In het ziekenhuis zijn deze spullen volop aanwezig en daar gaan we naartoe. De assistente ziet mijn twijfel en duwt me toch een reserve setje wat schoon in de kast ligt in mijn handen, ‘better safe than sorry’.
Kort daarna kom ik aan bij Tanja thuis. Haar moeder en vader zijn liefdevol aanwezig en Tanja heeft het pittig, maar doet het supergoed! Ik ben erg benieuwd hoe ver ze is, misschien kunnen we inderdaad al richting ziekenhuis. Tussen de krachtige weeën door lukt het om inwendig onderzoek te doen en ik schrik een beetje: Tanja heeft al 9 centimeter ontsluiting! Dit kindje gaat snel geboren worden, en dat gaat thuis gebeuren. Het ziekenhuis gaan we niet meer redden. Het is even schakelen voor Tanja, maar ze gaat ervoor. Gelukkig heb ik nog wel even tijd om alle spulletjes klaar te zetten en terwijl Tanja dapper de weeën wegzucht bel ik alvast de kraamzorg. Niet veel later wordt er een prachtige dochter geboren welke met veel liefde wordt verwelkomt door haar moeder, oma en opa. Wat ben ik blij dat deze bevalling zo mooi en vlot is verlopen, en wat ben ik blij dat ik toch een partus-setje mee heb genomen, want die had ik toch echt hard nodig!
-Brechtje
*Tanja is niet de echte naam van deze vrouw om haar privacy te waarborgen.