Blog Anne-Renske: kennismaken!
Met een dubbel gevoel stap ik de praktijk binnen. Dit is de eerste keer dat ik hier zonder baby in mijn buik binnen kom. Tijdens mijn zwangerschap was ik hier namelijk zelf onder controle en nu kom ik met een hele andere reden: een sollicitatiegesprek voor de rol van assistente! Aan de ene kant voelt het vertrouwd hier, maar aan de andere kant ben ik ook wat gespannen voor het gesprek. Wat zouden ze van me vinden als sollicitant?! Ik besluit er open in te stappen en wel te zien of het wat wordt.
Al bij het eerste moment voelt het heel goed om al die bekende gezichten van 6 jaar geleden weer te zien. En na een fijn en open gesprek stap ik tevreden de parkeerplaats weer op om naar huis te gaan. Ik was de laatste sollicitant en krijg over een week een terugkoppeling na het gesprek. Ineens rent Anouk achter me de parkeerplaats op en vraagt of ik toch nog even naar binnen wil komen. Ze zijn nog wat vergeten zijn te vragen! 'Oh dat kan natuurlijk', hoor ik mezelf nog denken en ik ga weer terug mee naar binnen. In de spreekkamer tref ik allemaal enthousiaste gezichten aan en krijg ik een volle JA. Wauw, wat voelt fantastisch! Ze willen mij heel graag als assistente en ik ben direct aangenomen!
De dagen hierna moet dit echt even bij me landen: ik heb een baan! Ik heb 'weer' een baan. Dat was de afgelopen jaren namelijk niet zo. Althans, ik werd in mijn vorige baan als 'huismoeder' alleen betaald met knuffels en kusjes 😉. Ik heb geworsteld met dat 'huismoeder' zijn. Wie ben ik als ik geen 'echte' baan heb en 'hoor ik er dan nog wel bij', waren onderwerpen waar ik me met regelmaat mee bezig hield. Het was namelijk geen vrijwillige keuze om huismoeder te zijn. Door ziekte kwam ik gedwongen thuis te zitten en de drempel, toen ik eenmaal weer hersteld was, om weer te gaan werken vond ik best groot. Tijdens deze 'huismoeder-jaren' heb ik mogen leren dat wie ik ben als persoon los staat van wat ik doe. Voorheen hing ik mijn identiteit als persoon, net zoals heel veel mensen, toch ook wel op aan wat ik 'deed'.
Hoe vaak krijg je tijdens een gesprek niet de vraag: hoe heet je? En de tweede vraag is vaak: wat doe je? Vreselijk vond ik dat toen ik ziek was. Alsof wat ik deed er niet toe deed, alsof het niet van waarde was of heel erg makkelijk. Dat is ook iets wat ik mega had onderschat: zwanger zijn en moeder worden. Wat komt er veel op je af en wat een enorme transformatie maak je als vrouw door. Dat valt niet in woorden te omschrijven. Het is niet altijd makkelijk, het is vaak gewoon heel erg zwaar. In mijn geval keihard werken als je ziek bent met een kleine baby. Maar ik ben aan de andere kant ook dankbaar voor de jaren thuis. De investering die ik heb mogen doen in mijn gezin en hoeveel ik heb mogen genieten van al die momenten toen ze heel klein waren. Nu zijn onze meiden 6 en 3 jaar oud en was het tijd voor een nieuwe stap. Met een nieuwe mindset: ik ben niet wat ik doe. En wie ik ben, is goed genoeg.
Als assistente hoop ik dat ook uit te stralen: je bent goed zoals je bent. Het is goed, alles is goed. Je mag me bellen met al je twijfels en vragen. Je blijde verwachting, enthousiasme, je onzekerheid en ook je moeite of verdriet. Zwanger zijn is zo'n rollercoaster. Ik ben dankbaar en enthousiast dat ik op mijn plekje jou/jullie zwangerschap mag begeleiden. En ik begin nog maar net op dit plekje, dus ik mag nog veel leren. Maar ik doe mijn best: voor JOU en jullie wondertje(s), omdat je prachtig 'bent'!
Anne-Renske
"liefdevol - moeder - dochter dochter - vrouw van - assistente - creatief - tuinieren - strand - verloskunde - vriendschap - humor - jezelf zijn"